Balıkçı Kız Şiiri - Ali Bulut

bir kız tanıdım,
o balıkçı köyünde.
yüzü esmerin en karası,
bembeyaz dişleri.
ağ sermekten, ağ örmekten
nasırlamış, pörsümüş elleri.
balıkçı kız, diye koydum adını.
düşündüm de, nere de dedim
barların, kulüplerin
o şehvetli, şuh kadını.
hemen hergün onu beklerdim sahilde.
paralı olduğumu bilirdi
uzaktan sallardı
iki elinde iki palamutu.
bir gece ona rastladım, tesadüf
ağlarını yamıyordu fener ışığında.
hiç konuşmadık.
ay buluta girdi.
nasıl çekerse deniz
kendine bir insanı.
öyle çekti aldı koynuna beni.
anneminki kadar sıcak, ılıktı nefesi.
o an çocukluğumu hatırladım.
balıkçı kız tam bir dişiydi.
her yanı tuz kokuyordu, balık kokuyordu.
hoşuma gidiyordu.
uzun uzun kendinde söz etti.
babası vurgun yemiş, anası kötürüm
yedi baş aç insan, elime bakıyor,
bir gün balığa çıkmasam
vay halimize derdi.
gözleri dalar, dalar giderdi.
dalgalarda sallanan kayık,
beşiğimiz, için de biz.
sabahlara kadar uyumaz,
yıldızları sayarız.
balıkçı kız benim, ben balıkçı kızın.
geceler güzel, hep gece olsun
gün doğmasın.
bir gün!
kızdı, köpürdü deniz
yeter dedi, yeter artık
benden çok şey aldınız.
kaybolup gitti denizlerde
o balıkçı kız, o hayal kız.
yedi baş insan acından
ben kederimden
ölmedik,
yaşıyoruz.