Balık Avı Şiiri - Cihat Şerbetçioğlu

Bugün yine açız evlatlarım"
sofrasında Mehmet Akif'in,
hem de yüzyıl sonrasında!
Rızkımızı arayalım da dere sularında
deniz yakamozlarında bulalım.
Oltamızın ucunda kaygılarımız,
mutsuzluklarımız,
sallayalım derinliklere.
Öyle derine salalım ki kurşunları,
Kimse çekip çıkaramasın diplerden.
Balıklar da yemesin zehrimizi,
zehrimize yenilmesinler, ölmesinler.
Çektik mi vuruşlara oltamızı,
topladık mı misinalarımızı kan kırmızı,
özlemlerimizi, sevdiklerimizi
sevdalarımızı,
paylaşamadığımız korku
korkunun kokusu,
Ve ne varsa çekip alalım,
gruba kalıp şaraplaşarak
akşamlaşalım.
Biz de diyelim ki gün batımına:
"Bugün doyduk işte çocuklarım."
Bakın soframızda neler var ?
Kanayan yara, ağlayan ana,
dizlerinden çeken şehidinden,
acıya direnen baba!
yoksul düğünü çengisi cabası,
çalar " cezayir havası".
Haydi be balıkçı,
balık avı anca bu kadar bereketli olur,
günü savmadık boşuna.
Her yanımız "puşt zulası" olmuş,
Dost düşman karışmış birbirine,
bizse tüm umarsızlığımızla
çaldık felekten yine bir gece.
Yarına çıkarsak eğer ölmez de,
göreceğiz bakalım
Hanya'yı Konya'yı.
Ölüm toprağında seyrettiğimiz dünyayı!