Balıkçı... Şiiri - Ediz Karaoğlu

Ve denizi taşlayarak dolduramazsın dedi,
Sahile oltasını ve ümidini atmış balıkçı,
Bir gün sokulursun tam günbatımına hayatın,
Ve görürsün yaşamak zor, yaşamak kolay,
Sevmek zor, sevmek sadece şairlerin harcı,
Ne desem, ne anlatsam anlamazsın,
Sevdân her şeyini alıp götürmüştür ansızın,
Aniden kopan fırtına,
Geceyi sırılsıklam eden deli yağmur gibi,
Bir koku, bir nefes bırakmıştır yalnızca, yalnızlığa,
Bu eller sevginin elleri değil! ! !
Ve hayatını gözyaşlarıyla ıslatamazsın dedi,
Sahile ekmek parasını ve umudunu atmış balıkçı,
Her şeye rağmen bir şey vardır burada, bu şehirde,
Geçmişini unutturacak, yarınına ümit bırakacak
Bir şey vardır elbette,
Ama nerede?
Ama kim, ama ne ile?
İnsan dertli dertli sorar kendine,
İyi de neden, iyi de niye?
Niye gözyaşları benimle bütün oldu, niye,
Diye,
Uzaktan sadece melodisi gelen türkü,
Neden beni hep üzer, peki niye,
İşte...
Ve gözyaşlarını hayata mâl edemezsin dedi,
Sahilde ağlayan ama kimsenin bunu bilmediği balıkçı,
Göz yaşların senin, al ve götür onları buradan,
Götür onları çok uzaklara arkana bakmadan,
Ağlamak senin harcın değil, ağlamak,
Sevenlerin harcı değil,
Yalnız olanlara mahsus bir şeydir,
O gün anladım ki o balıkçı da yalnız,
O balıkçı da ağlıyor gün ve gün,
Ama bunu Allah, ben ve denizden başka kimse bilmiyor...

06.Eylül.1999
Saat: 14: 50
İstanbul