Balıkçı Şiiri - Mehmet Taş

Salıcak sahilinde bir akşamüstü
Yosun kokuyordu kaldırımlar.
Çığlıklarında aç kalmış martıların
Oltasını denize attı yaşlı balıkçı.
Ya nasip dedi sessizce
Ya nasip.
Varsa kısmetimizde denizden nasip
Dolmasa da kovamız
Doyacaktır günlerdir sabreden midemiz.
Deniz durgun,
Deniz akşamın alacalı mahmurluğunda
Adam yetmişine merdiven dayamış
Hayatın bitmeyen yorgunluğunda..
Önce titredi
Kasıldı sonra kamışın ucunda misine
Belli ki akşama varmadan vakit
Düşecekti bir balık midesine.
Titredi elleri omuz başına varana kadar
Beklemek gerekecekti beklediği kadar
Çekti umutla yavaş yavaş oltasını
Gördü balığın çaresiz kıpırdamasını
Küçük bir balık sanki yalvarmaktaydı adama
Belli ki yem olma niyeti yoktu akşama
Tuttu yavaşça titreyen bedeninden
Attı kovanın titreyen sularına birden
Nasip dedi dudakları kıpırdayarak
Koca denizden bu mu olacaktı çıkacak.
Balık çaresiz kıpırdanırken kovada
Bir martı belirdi birden havada
Anlamadan daha ne olduğunu adam
Bir dalışta aldı balığı kovadan
Sakalı titreyerek adamın
Bir tebessüm dizildi yüzüne
Belli ki bu akşam da yemek girmeyecekti midesine.

Kanaat getirilmezse aza
Eksik olmayacaktı çoğun başında kaza…