Balık martı deniz Şiiri - Cemil Sarıkaya

BALIK, MARTI, DENİZ

“Canım benim” diye başladığın
ve küçük kağıtlara yazdığın
o üç sayfalık mektubun
iç cebimde günlerce durdu
her okuyuşta kanımı coşturdu.
Mektubun da, gırgırına
nerede içtiğimi soruyorsun,
hayyam’a gidiyorum bu günlerde
gözlerin diye, dudakların diye
atılıyorum şişelere.
Önüme seriyorum peçeteleri
başlıyorum yazmaya
virgüllerinde mezenin
noktalarında rakının durdurduğu şiirleri
ve artık sarhoş arkadaşlarım için
okuyorum seni.

Oysa yanımda olmanı
o her duvarında seni gördüğüm
on metre karelik utanmaz meyhanenin
beş metre karesine dolmanı ne çok isterdim,
ne çok isterdim beni alkışlamanı.
Ama gelemezsin, duyamazsın
sen bir uçta ben bir uçta, uzaksın
gözlerin uzak, dudakların uzakta
ağlayamaz, gülemez, alkışlayamazsın.
“Bu günlerde kar yağıyor” diyorsun
buralar yağmurlu
ve ben asırlar önceki zamanda
bir yaz gecesine takılıp
çırılçıplak nasıl yağmura yakalanıp
nasıl seviştiğimizi hatırlayınca
atıyorum kendimi yağmura.

Demek kar var oralarda,
eğer hava dönerse yağmura
çık sokaklara
sarıl yağmura
sakınma kaçma,
aramızda bir yağmur varsa
yaz gecelerinde bizi üşüten
çıplak ol örtünme
ıslan, üşü, titre
senin için fırtınalara dayanan
sırf bir anı için yağmurlara yalvaran
şu yüreğin çektiğini çek,
sonra yağmur sonrası gökyüzünü seyret.
Durgun acılı ve küskün
seyret ki gökyüzünü
gör, bir daha gör, sana tutkun gönlümü.

Bitirirken diyorsun ki,
“seni seviyor ve öpüyorum”.
Be hey bende kendini bulmuş kadın
sevgimiz denk olsaydı
sürer miydi ağıdım.
Ne benim sevmemle övün
ne kendi sevgine söv
yalnız beni sevdiğin için dizini döv,
zira ben gün doğuşuna karşı
umutları geceye bağlı
lastiğine taş bulamayan adam
nasıl sevmeden bahseder utanmadan.
Benden olsa olsa
deniz olur, martı olur, balık olur
balık denizde yüzer
martı onu yutar.