Balık malık Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

kala balıktılar
yalnızlıkları kadar...
içlerinden birini sevmiş de olabilir insan
her gün artan bir yanılgıyla çok sever
zira hep şaşırtmacadır hayat akılsızlara
yanlışlarını doğrularcasına...
hoş akıllılar da mutlu olamıyor ki...
kala balıktılar ve yönsüz, kararsız
ölüm kalım arasında
hırçındılar
çırpındılar...
ağladıklarını gören olmadı
ve seslerini duyan
sularda susuzdular
uykusuz, huzursuzdular
bence epeyce de ruhsuzdular
(yanılıyor olabilirim)
ve aşkı hiç bulamadılar
korkak, özgüvensiz
çok yalnız
bir o kadar kala balıktılar...

bütün bunların benimle bir alakası olabilir mi
diyorum... neden olmasın...başka kimse anlayamaz gibi geliyor...
oysa neden anlamasın...yine de pek bilemiyorum...kimi geceler düşüyor
aklıma, taze limon kokusu önce...heyecanlı bir sevda selinde veryansın sözcükler...
yalın kalem yürüyorum aşka...korkmuyordum o zamanlar aldanmaktan bu kadar...ve yakmıyordu dilimi manaları kelimelerin bu denli...vişne ve tütün karışımıydı kimi içim...
ve ışıltılıydı kar tanelerini yutmak istercesine açtığım gözlerim...mis kokardı düşlerim...
evet mis kokardı, çünkü ben çay bardağında bir karanfildim...insana aç, sevgiye muhtaç...
ama onlar kalabalıktılar...çok iyi biliyorum benden çaresiz birer ala balıktılar...hep yanıldık...
ziyanı yok canımız sağ olsun...

bütün bunların benimle bir alakası olabilir
diyorum...ama aşkla ilgisi yok...aşk hissedebildiğine
hissettirebildiğince çok başka bir duygu...aynı anda yaşanan,
elinizde olmadan...kimse anlatamadı ben de anlatamam...hele şu an hiç uğraşamam...
belki şüphe ve evham...

en çok ne acı verir insana?
ansızın gözünde biriken yaş
hani engel olamadığın var ya
en saf yanın belki...
yüreğin...
hissettiklerin...
gençliğin, emeğin...
vazgeçtiklerin belki...
en çok ne acı verir insana?
yaşanmışlıklar hiç yaşanmamış gibi...
hesapsız biri hiç bilemez bunu
anlayamaz hesapsız bir diğeri
bunca çırpınışa, yok oluşa ta ki
değer mi?
değmez mi?
...
bir balığı ağlarken hiç görmedim ben
ne bulutların önemi kalıyor
ne yağmurun
ne de yürekten bir yaşın yüzünde
senin elinde değildir ki yitmemek
bir balığın hafızasında
gözünde...

amannnn ne anlatıyorum ben ya hepsi hikaye...
şiir diyemem adına kötü bir denemeydi yine bence
karmakarışıksa aklın saçmalarsın en fazla olur biter hepsi geçer neticede...
vicdanıyla baş başadır insan ve kaldığın yerden devam eder hayat
en çok kandırdığımız başkası değil kendimiz oluyoruz her seferinde...