Vurdukça gözlerime güneş,
Anılar delindikçe usumda
Yalnızlığın ekşi tadı
Sızlar durur dudaklarımda.
Bakıyorum,
Gençliğinde pek deliymiş
Bu şarap rengindeki müren balığı,
Gözleri istakozlara ziyafet.
Şimdi hatırlıyorum bu balık lokantasını;
Ve sevdanın kasıp kavuran rüzgarında
Bir zamanlar,
Dolar taşardı buraları.
Oysa şimdi tek başına kalmış,
Eski bir duvar saati kadar yalnız ve kederlidir,
Yanık sevdalıların ülkesi.
Çok uzaklardan bir beyaz gemi geçiyor hala
Yalnız ve alımlı.
Dalgalar hala delice sevişiyor kayalarla
Ama bugün artık çok geçtir
Anmak için eskiyi.
Ve ben özlemişim
Son akşam yemeğimizi yediğimiz
Bu balık lokantasını.
Sandalyeler, masalar bomboş şimdi
Dalgaların köpüğü gibi bulanıktı hani
İçtiğimiz son kadehteki rakı
Ve dalgalar yorgun artık
Masalar boş
Yosun tutmuş iskelenin bacakları.
Kayıt Tarihi : 16.11.2006 08:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geçmişte yaşanan aşkların geçmişte bir zamana ait olması gibi,aşklar aynı zamanda bir mekana da sahiptir.Aşkın ait olduğu bir mekanı yeniden ziyaret edip eski günleri yâdetmek başlıbaşına bir duygu selidir.
![Kemal Karayılan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/16/balik-lokantasi.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)