Balık / Kavak Şiiri - Mehmet Çoban

“Balık kavağa çıkınca”
Diye, beklersem hayatta
Biliyorum kalırım yaya
Yetişemem ufuklarıma

Güzeli candan isteyen
Gerçeklik üzerine diyen
“Yalanı ve riyayı”
Uzaklaştırmaz ise
Sözünden eyleminden
“Balık kavağa çıkmaz” ama
Belki, “Çıkar kavak balığa“

“Yasası değişmezliktir
Hayatın sırları içinden
Sözün eyleme eşitliğidir
Yaratılış yasası özünden”

Kandırabilmek kendimi
Mümkün iken hayatta
Yalanlar üzerine dilimi
Kıvırtırken edebiyatımla
“Bumerang olur” döner bana
Tarumar olan hayatıma

“İnanmaya hazır yalana
Benlik ve insanlığımda
Yalan hükümrandır bana”

“Bugün söylediğim yalana
Yarın gerçek diye inandığımda
Gerçekler çıkartılmıştır kavağa
Edilir artık, leylekçe lak laka”

“Sözü var kendi yok erdemliğim
Sakız gibi çiğnenirken dillerce
İdealim, ilkemde söylediğim
Çiğnenir tükürülür benliğimde

“Heyhat! Ne balıklar çıkardık kavağa
Köleliklere yürüdük özgürlük yollarında
Düşman etmemiştir kendimize yaptığımızı
Gerçekler ölüm kusarken topraklara
Diller bükülür gider, süslü yalanlarla
Modern, gelişmiş, özgürlük çağında
Bütün referanslarımız artık çıkarlara”

Sus, susayan kalbim var benim
Çocukken düşlerini gördüğüm
Sevgiye, saygıyadır özlemim
Büyüdükçe çıkara kurban verdiğim
İnsanlığı sürekli yollarda gözlerim

Ey özlediğim insanlık gel artık
“balıklar kavağa çıkmayacak”
Yarınlar paylaşımlarda olacak
Çıkar, sevgiye kurban kılınarak

İdeallerimiz kavaklar kadar yüksek
Gerçeklerimiz balıkçasına dipte yüzerek
Algılandığında hayat böyle sürecek
“Balık kavağa çıkmaz” denecek
Ümitler yalanla riyayla tükenecek

09.08.2008 - İzmir