Balık Avı Şiiri - Adem Arslan 1

Sabahleyin kalktım uykusuz niye,
Çağırdılar, hadi hoca gidiyoruz diye,
Motorla gittik ırmağa balık avlamaya,
Vardık, soyunup girdik soğuk suya...

Irmak bu, akan suyla oyun olur mu?
Dibi görünmez suya, aklı olan girer mi?
İnsan bilebile kendini tehlikeye atar mı?
Ava giden avlanır, öyle ya insan balık avlar mı?

Kaptık balık torbasını bir de can yeleğini,
Koyurduk suya tar denen balık ağını,
Efe dayı! Sakın kaçırma tardan ayağını,
Aman Kılıç Abi sende kolaçan et solunu sağını.

İşte koca bir balık takıldı, ağı fena çırpıyor,
Kılıç koşup hemen kafasını çabucak kırıyor,
Az ileriden, balıkları almak için tar çıkarılıyor,
Hoca koşup, balıkları teker teker torbaya atıyor.

En zoru var ya, tarı temizlemek işi,
Bunu yapamıyor ehil her kişi,
En iyisi de tarın ırmakta gidişi,
Hele bir de tar çıkarken, balıkların rasgelişi.

Hocaaa yetiş, tar takıldı diye bir ses,
Koş koş! koşuluyor mu suda, al bir nefes,
Şahin bey! yürü be suyun önüne doğru kes,
İşte tar çıkarılıyor, balık bekliyor herkes...

Ne kadar zevkli bir iş, balık avı uğraşı,
Balık kaynıyor suyun altı çakıl taşı,
Kimisi bu işten alır nafakasını maaşı,
Balık çıktı çıkacak, tutar insanı telaşı.

Bu işte her şey rasgele niyete bağlı,
Kimisi eti için, kızartıp yiyor yağlı yağlı,
Kimisi para için, meslek edinmiş kendine,
Kimisi de zevki için hobi yapmış keyfine...

Ben-i Adem (12-07-1991) Kızılırmak