Balık Şiiri - Rüya Koç

ya unutsam seni tıpkı bir balık gibi
baksam hırçın dalgalardaki yoluma
devam etsem yüzmeye saklanmaya
hatta av olmaya
yine sever miydin beni
hani o sonbaharda yapraklar dökülür derlerdi
gözlerinden dökülen yağmur damlaları gibi
kaybetmeye korktuğun bir eşyan bir hediyen
belki çocukken annenin eline tutuşturduğu o bozukluklar olsam
saklar mıydın beni pantolonunun ön cebinde
hani o belinden düşen
kaldırımdaki ayak izlerinin sesini
duyacak kadar sessiz bir gecede olsan
yine aklına gelmez miyim
geçtiğimiz yolları yürüsen
hem de çizgilere basmadan
unutabilir misin kucağımda yatışını
sonra uykuya dalışını
ne zaman birisi sorsa sana beni
eskiden tanıdığım mı dersin
herkese dediğin gibi
yoksa büyütür müsün benim çocukluğumu
yüreğinde değil belki ama hafızanda
orada bir yerde
o tozlu raflardaki kitapların arasında