Balık Şiiri - Okan Nasuhoğlu

Olta iğnesine takılan,
bi çare balığım.
İğne ağzımı delmiş,
kurtulamıyorum.
Çırpındıkça iğne daha çok
kenetliyor, şuursuzca.
Yukarıya bakıyorum arada,
göremiyorum oltayı tutan
o gâfil, zalim eli.
Bari beni yukarı çeksin de,
boğulayım diyorum
beni özgür bırakacak
o oksijende.
İzin vermiyor.
Zaman geçiyor, yine
çeken yok oltayı.
Oltayı tutanı görmek için,
biraz yukarı çıkmaya çalışıyorum.
Görüyorum ki...
Oltayı tutan yok.
Sabitleyip gitmiş.
Sanırım insanlar için de
Tanrı aynısını yapıyor.
Hayat ile insanı kenetleyip,
tırıs gidiyor.
Biraz daha çırpınıyorum.
İğne kalbime yaklaşmak üzere.
Son bir kere daha çırpınıyorum.
Meğersem özgürlük için ne balıkçıya,
ne de oksijene ihtiyacım varmış.

Okan Nasuhoğlu