Balık Şiiri - Mert Mercankaya

Balık olduğumda yaşıyorum hayatı
Martıların seslerini duyuyorum yüzerken
Hayat mı benim içimden akıp geçiyor
Yoksa ben mi hayatın içinden

Kalbim hakkaten de bir kasılıp bir gevşiyor
Bir doluyor bir boşalıyor yüreğim
Hakkaten düşünemiyorum başka bir şey
Acıyorsa eğer canım

Gözlerimden süzülüyor hüzün
Ruhumdan süzüldükçe
Ağladıkça rahatlıyorum ve sessizlik
Sessizlik çöküyor üstüme
Sadece olurken ben

Bakıyorum geçmişe ve geleceğe
Bakıyorum her şeye ve içime
Her ağız sanki hep bir ağız
Biri dudağın bir kıvrımı öbürü bir başka
Bir taraftan ince cıkıyor ses ve bir taraftan kalın
Bir bütünün parçası gibi
Görüyorum bu cam kırıklarını, beni ve seni.

Bir kez delirdim ve bilmiyorum ne yazdığımı
Kuşların ötüşleri ve martıların uçuşları
Kırlangıçların konuşları gibi düşüncelerim.

Koca dalgalarla savruluyor içimdekiler
Bir dalga sana carpıyor
Ve bir dalga bana
Bilmiyorum hangisi hangisi

Galiba delirdim ve hic bilmiyorum ne yaptığımı
Sanırım gittim ben ve kayboldum ya da bulundum
ve geldim ben

İşte böyle, işte bu kadar basit ve bir o kadar karmaşık
Bir sarmaşık ne kadar karışıksa işte o kadar.

Gözlerim görmüyor artık
Hani şu kaşlarımın altında olanlar
Ne ilginç ki daha çok şey görüyorum
Görmedikçe onlar.

Dalıp çıkıyorum fırtınalı bir denize
Her şey bu kadar mı müthiş ve bu kadar mı muhteşem
Bilmiyorum, sen hangisisin ve ben nerdeyim.

Ağlıyorum ve burnuma gelen koku, deniz kokusu
Yoksa ben bir deniz miyim
Ve dalgalar mı gözyaşlarım
Yoksa ben bir balık mıyım, denizin kokusu sinmiş üstüme

Ruhum konuştu ve ben dinledim
Seni ağladım ve bitti.

Mert Mercankaya