Balık Şiiri - Asya Yıldız

Tutulmaz olmuş şu köhne yürek
Dayanılmazlığına özleminin.
Minik kar taneciklerine dönüşür olmuş
Her bir anımız karşı koyarcasına.
Her dem eriyip giderken
Zamanın o sıcaklığında,
Çırpınışları fayda vermez olmuş.

Akvaryumdaki nazlı balığın
Ahenkli kuyruk sallayışı gibi yaşantım.
Sığınabileceğim,
Korunabileceğim bir kayalık bulmam
Ne mümkün...

Benliğin taşıdığı o muntazam anlamsızlığı çözmek
Sevgiyi anlatmak kadar anlamsız.
Tüm bu anlamsızlık labirentinde
Birer kobayız aslında.
Attığım her adımda
Toroslar’ın tadına doyamadığım kokusunu
Bir kere daha çeker oldum içime.
Sahile vuran dalgaların melodisini
Dost bilmiş kulaklarım.
Arzularım şımarık çocuk,
Söz dinlemiyor.

Her iç çekişte
Bir lanet daha okuyorum
Ve her güneş doğuşunda...

Bilsen,
Nasıl üşüyorum yalnızlığın ayazında.
O koskoca karanlık denizin
Ortasına bırakmışlar beni.
Feryatlarım duyulmaz olmuş kıyılardan.
Ölüm tüm cazibesiyle karşımda raksediyor.

Belki de güzellikleri göremez oldum ben...

Beni bana bırak sen.
Yalnızlığıma...