Balgam Şiiri - Feyzi Kanra

Dalgın dalgın giderken
Gözüm açıldı birden,
Çok zaman el kol sallayıp geçen
O tanıdık tinerciydi karşıma çıkan
Biliyorum her zaman yapmasından
Bağırıp çağırmasından.

Ben bilmesende görmesemde
Anlatmışlar dı bilenler.
Defalarca amatem’e girip çıkmıştı
Zavallı kurtulamamıştı bu illetten.
Geçen gene kesmişti önümü
Bir lira vermedim diye
Az daha saplayacaktı
Elindeki çakıyı yürekten.

Korkmuştum ama gönlüm el vermedi
Veremedim,yine tiner alacak
Gelecekti üfleyerekten.
Bereket uzaklayıp gitti koşar gibi
Yürüyerekten.

Bu gün yine oydu gelen
Tanıyordu o beni ben onu
Vermeyeceğimi biliyordu
Belki de ona merhametimden.

Geçip gitti.
Devam ederken yoluma
Bir tuhaflık var insanlarda
Bugün çok mutlu görünüyorlardı insanlar
Gülüyorlardı.
Gülmek için ne sebep vardı?

Ben kafamda çözmeye çalışırken durumu,
Kaçımadım şükür vapurumu.
Vapurda kalabalık
Bilmem nereye gidiyor böyle insanlık.
Ömür dediğin bir anlık

Diyen düşünceler kafada
Sanki kahkahalar artıyordu hala.
Ne bileyim neden bu kahkahalar
Demek bunlarda hiç yok keder gam.
Aralarından yanıma yaklaştı
Ciddi bir adam önceden tanımadığım
Bir insan.

Mendiliyle kolumu siliyor
Nedir diye baksam balgam.
Düşündüm başımdan geçenleri
Sonra tarif edince az
Tanıyorum dedi,paramı çalmıştı biraz.
Çok ağılaşmış diye duydum
Acıdım.Amateme götürmüşler yine.
Ölmüş zavallı.
Derdi benim kime ne gam.