Baldıran Şiiri - Ömer Akçayır

Bir şey sanmışım seni ey baldıran!
Sormaktan alamıyorum kendimi,
“Neymiş bana, seni adam sandıran?”
Ardışık büyüyen korkularım,
Nasıl bir his bu içimi yandıran?
Bin akşam binler gece,
Hangi hak bunu sana çaldıran.
Ey utanmaz, ey sıkılmaz!
Yok mu seni bir durduran?
Ey ölüden diri çıkaran!
Ey imkânsızları yaratan!
Lağvet ne varsa dimağıma saldıran.
Bir süzme ümitse uykuya daldıran,
Pervasız bir gülüştür beni uykudan uyandıran.
Bir şey sanmışım seni ey baldıran!
Bir türlü anlamıyorum,
Neymiş bana, seni adam sandıran.
Ey nisyanla malul olan!
Sanma ki akar gider her yol bulan,
Umma ki tekrar açar bir bir solan.
Çare olmaz zehrine,
Ne zemberek, ne akrep ne yelkovan.
Sinsice boy mu verdin bahçemizde?
Elimizle mi büyüttük seni ey baldıran!
Seni kollamışız oysa hep içimizde,
Bundan mı cesaretin, çok defa kandırman?
Ey çokları hiç, hiçleri çok yapan!
Terazine inancım tam,
Ey göğü ağartıp, geceye taç yapan!
Az daha sabır bitmeyecekse bu imtihan.