Bu gece ölesim var.
Dünyanın bütün kemanları nolur susun bu gece.
Yalnız bir kemancı çalmalı.
Balat’lı yorgun yaşlı kemancı;
Oda benim için çalmalı.
En ince telinden dökülmeli naftalinli nağmeler.
Ağlasın keman.
Ağlasın, rakı kadehinin ardında oturan adam.
Varsın, yok sayan, yok saysın beni,
Oysa buradayım. Yaşıyorum, yırtık paltomun içinde.
Oturuyorum; rakı kadehinin arkasında.
Gökyüzünden kara bulutlar geçiyor. Varsın geçsin; görüyorum.
Kıyıyı tokatlıyor dalgalar. Duyuyorum.
Bir solgun pencerenin ardında, zayıf incecik bir ana, çocuğunu nasıl doyuracağını düşünüyor. İçim acıyor; hissediyorum.
Demek ki, hala yaşıyorum.
Çal bu gece, Balat’lı yorgun, yaşlı kemancı; Yalnız benim için çal. Hüzünlenesim var.
Hasret içiyorum, yok sayanların şerefine.
Bu gece ölesim var.
Kayıt Tarihi : 26.11.2014 11:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!