Balakirev'in Rüyası (1905)

Balakirev’in Rüyası (1905)

O siyah kuyruklu piyano, o parıldayan
örümcek duruyordu titreyerek kendi müzik ağının ortasında.

Taşların çiyden daha ağır olmadığı
bir ülkenin ezgisi beliriyordu konser salonunda.

Fakat müzik çalarken uykuya daldı Balakirev
ve rüyasında Çar’ın faytonu hakkında bir düş gördü.

Devinip durdu fayton kaldırım taşları üstünde
karga gaklayışlı karanlığın içinden dümdüz geçerek.

Faytonun içinde yalnız oturuyordu ve bakıyordu
fakat gene de kaçıp gitti yolun kenarına.

Biliyordu yolculuğun çok uzun sürdüğünü
ve saati yılları gösteriyordu, saatleri değil.

Bir sabanın durduğu bir tarla vardı
ve düşmüş bir kuştu saban.

Bir koy vardı, ki orada gemi duruyordu
donmuş bir halde, fenerleri sönük, güvertede insanlar.

Buzun üstünde kaydı fayton ve tekerlekler
bir ipek sesiyle döndüler ve döndüler.

Küçük bir savaş gemisi: »Sevastopol«.
Binmişti gemiye. Mürettebat geldi yanına.

»Eğer müzik çalarsan, ölümden kurtulabilirsin.«
Tuhaf bir çalgı gösterdiler O’na.

Bir tubaya benziyordu, veya bir fonografa,
veya bilmediği bir makinenin bir parçasına.

Korkudan kaskatı kesilmiş ve çaresiz olarak anladı:
savaş gemilerini çalıştıran aletti bu.

En yakınındaki tayfaya yöneldi
ve el işaretleriyle umutsuzca istekte bulundu:

»benim gibi istavroz çıkar, istavroz çıkar!«
Tayfa kederle bakıp durdu bir kör gibi,

kollarını uzattı, başı öne eğildi –
sanki havada çivilenmiş gibi asılıydı.

Davullar çaldı. Davullar çaldı. Alkışlar!
Balakirev uyandı rüyasından.

Alkışların kanatları çırpıyordu salonda.
Gördü kuyruklu piyanodaki adamın ayağa kalktığını.

Dışarda sokaklar grev yüzünden karanlıktaydı.
Faytonlar hızla devinip gittiler karanlıkta.

[YOLDAKİ SIRLAR’dan, (1958)]

Tomas Tranströmer (1931-2015, İsveç)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

NOT: Milij Balakirev 1837-1910 yılları arasında yaşamış Rus bestecidir.