Balaban Şiiri - Latif Epözdemir 2

BALABAN

Köylüden adam olmaz denilince
Adam olamama
Kaygısı beliriyordu bende.
Bir gün iki öküz
Resmi gördüm bir sergide
Altında
Seç köyünden balabanın
İmzası yatıyordu.
Şimdilerde sekseninde
Hala dünmüş gibi
Nazım’ı saklıyor belleğinde
Ustam diyor nazım hikmet’e
Birine adını,
Ötekine soy adını veriyor.
Oğullarının her birine.
İbrahim balaban
Kruşçev’den ödül alan adam
İmralı cezaevi’nde
Resimden ötürü yatan adamdı
Güneşi daha berraktı
Gökleri daha bir mavi
Hayatı renklendiren adam
Toprağa can veren adamdı
Yazamadı, okuyamadı
Ama yaşamı fırça darbeleriyle
Anlattı.
Balabanı tutuklayanlar
Önce onun çizdiği
Öküzleri canlandırdılar
Daha sonrada
Öküzlerin altında
Buzağı aramaya başladılar
Çok geç anlaşılsa da
Suçsuzluğu balabanın,
Hala ödenmedi hesabı
Hapiste geçen zamanın.
Ve balaban,
O kocaman adam,
Ne onlara küstü
Ne de yazgısına,
Daha sonraları da
Yaşamın gerçeklerini fırçayla
Çarpmaya devam etti suratlarına.
O ,insana sevgiyi göstermişti
Egemenler ona bu yüzden öfkelenmişti
İbrahim balaban
Seç köyünden bir ressamdır
Onun resminin konusu
Acılar ve yaşamdır
Onun sevdası insandır..