Bala Yazık Şiiri - Ozan Sahibi

Edebiyat parçalar ne dilleri dökerim
Ama senle muhabbet edecek kula yazık
Gönüller otağına, ol sancağı dikerim
Seninle gidilecek, her karış yola yazık…

Makamı koltuk sanır, usulüde bilmezsin
Bir makam tutturmuşsun, fasılıda bilmezsin
Esas makam ahlaktır, asılıda bilmezsin
Senden edep öğrenen, evlatta hala yazık..

Gönül denen haneyi, kapısından tanırsın
Sevda senin neyine, aşkı ferhat sanırsın
Sen sükûtu altın bil, bırak merkep anırsın
Yutkunarak sustuğum, gevdiğim dile yazık..

Sebep diken değildir, tutan elde marifet
Gül kokarsa kelamı, diken bile zerafet
İki gönlün secdesi iki kelam letafet
Gönül gülüstanımdan, verdiğim güle yazık…

Aşk sırrını gizlemiş, hem dikene hem güle
Bazen leyla peşinde, saklar kızgın bir çöle
Bazende otağ kurmuş, hak kapısı gönüle
Senin için mecnunun düştüğü çöle yazık…

Gönül şerbet sunarda, tadan arif bulunmaz
Bala benzer kelamı, eden maarif bulunmaz
Varlığımız aşk için, ona tarif bulunmaz
Her kelamı petekte, sunduğum bala yazık…

Sahibiyim de hele, gönül yine dillendi
Edemediğim tarif, geçmişimde küllendi
Deli poyraz misali, o aşk ile hâllendi
Saçlarına dokunup, ördüğüm ele yazık
Örüldüğüm saçını, savuran yele yazık…

ozan sahibi (05/05/2014)