Bal tutan parmaklarını yalıyormuş.
Ben ise seni tuttum,
ama avuçlarımı yaladım.
Sen bal gibiydin...
Ben ise kovan..!
Ne önemi vardı ki giden şeyin!
Kıymetini bilemediğimden.
İşlerim bir türlü tıkırında gitmemişti..
Zaten öylesineydi işte
Nasıl giderse gitsin diyordum.
Avuçlarım boş kalacakmış demek,
Kaçan balık büyük oluyormuş meğer,
Cehalet ne kötü şeymiş.!
Aşk ne demek onu da bilememiştim.
Şimdi kahrolmayı öğrendim,
Aşkı da..
İş-işten geçtikten sonra..
Sen bal gibiydin.
Ben ise kovan..!
Aslında sen hem balmışsın/
hem de kovan..
Beni sen kovmuştun.
Şimdi ne bal kaldı ne petek.
27.07.2021
Kayıt Tarihi : 27.7.2021 18:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bedri Tahir Adaklı](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/07/27/bal-ve-petek.jpg)
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (7)