Bal ve Ağu Şiiri - Dinmez Er

Niye sustu böyle şakıyan bülbüller?
Ağustos böceklerinin curcunası ayyukta.*
Ötmesin varsın altın kafeste bülbüller.
Sert eserse gece rüzgarlar,
Yağarsa yaz yağmurları,
Ağustos böcekleri susar.
Ey nazenin sevgili! ..
Güllerinin sararıp solduğuna,
Boyunlarını bükmelerine yetimler gibi,
Gözyaşı dökme!
Ellerinle diktiğin,büyüttüğün,
Bakaralar, Bercisler,Ebruli güller,
Dikenli kuru dalları yeşillenecek.
Karşılayacaklar erken gelen baharı,
Tomurcuklarla donanacak.
Açacak elbet goncalar renk,renk.
Sabahlar gül kokularıyla dolacak.

Cumbalı pencereden uzanıp incecik elin,
Yırtacak yalnızlığın kahırlı perdelerini.
Dilsiz bülbüller kutsal başkaldırıya şakıyacak.
Güller bin bir kokulu demetler sunacak.
Önüne serilecek gökkuşağından dokuduğum halı.
Ey nazenin sevgili...
Bilir misin beyaz zakkumların bal verdiğini?
Yasak meyvelerden hayat iksirleri yapıldığını,
Kara zakkumların ağu* ürettiğini.
Sen, ey nazenin sevgili
Ve, yaşamın ucunda şifa bekleyen naçar* hastalar,siz
Hz.Hızır İlyasın *Abıhayatından içebilseydiniz...
.........

ağu*: kuvvetli zehir
ayyuk*:gökyüzünün en yüksek yeri
naçar*:çaresi olmayan
Abıhayat*:ölümsüzlük suyu, bengisu