Bal Rafta Kalmaz! Şiiri - Mecit Aktürk

Arı ol öz topla peteğe taşı
Ter çiçek kokarsa bal rafta kalmaz!
Sanma ki beyhûde, boşa uğraşı
Gayretin zay olmaz, ârafta kalmaz.

Zaman sele benzer; katar önüne
Çığ düşer bedenin taze tenine
Yiğitler pîr olur, "Leylâ'lar nine
Organlar ilk günkü evsafta kalmaz!

Ne mel'una meyil, ne nefse taat
Beşerden beklenen Hakk'a itaat
Ukbâya kurulu dünyevî saat
Ezelden ahdin var, "söz" lafta kalmaz!

Ne kalpte kin ile ne dilde kirle
Dost eyle nefsini müsbet fikirle.
Mü'min olan insan, bil ki; münkirle,
Münafıklar ile bir safta kalmaz.