Bal Deriz Şiiri - Mehmet İslami

Muhabbet meydanı gül gülistandır
Âşıklara bu meydana gel deriz
O devâyı yapan Arı sultandır
Binbir derdin devasına bal deriz

Yaratan eşitmi yaratmış sanki
Hem zehir hem panzehirdir inanki
Hepside Âdemin canından canki
Habil’e bal Kabil’eyse kıl deriz

Şu uydurukcacı maskaralara
Yanılıp gelmeyin siz buralara
Allâh’ına âşık şuaralara
Ömür boyu imtihanda ol deriz

Müsebbebsiz sebeb olurmu söyle
Zâtı için kurban İsmâîl öyle
Kesmedi: İbrâhîm kesecek neyle?
Kurban için harâm oldu kul deriz

Evet, hesabları soracak O’ dur
Görülmeyenleri görecek O’ dur
Yılanı kavına saracak O’ dur
Salyangoza sümüğünü sil deriz

Armudu sapıyla üzüm çöpüyle
Yenir demiş atalarım hepiyle
Nizâmı, intizâm elzem kat’iyle
Biz haddini bilenlere kul deriz

Gönül BEYTULLÂ’tır yıkmağa gelmez
Kıbleden gayriye çekmeğe gelmez
Üstünde Mamûr var çıkmağa gelmez
Terinin kokusu gonca gül deriz

Akil insan, okur hayvan okumaz
Tavşanın tezgâhı avcı dokumaz
Solucanlar bülbül olup şakımaz
Biz öylelerine ebleh dil deriz

Gönül beytullâhtır yıkılır ise
Doğrultulamaz ki bükülür ise
Sevgiyle muhabbet çekilir ise
Ara, belki deryâlarda bul deriz

İSLÂMİ dikkat et bozma hizânı
Unuttun mu eyâletin fizânı?
Eğer kaynamazsa sevda kazanı
Âşk-ı muhabbetsiz gönül, çöl deriz