Bakü Şiiri - Melaike Hüseyin

Bakü tepeleri rüzgarla boğuşur,
Kıpır kıpırdır herşey gün başlarken.
Fırtınalı ihtiraslar biçim bulur,
Musikisi ve şiiri doğarken.

Bin bir masal saklar mimarisi.
Acıların ve coşkunun iziyle,
Harmanlanır, zevki ile yoğrulur,
Taşa hapsedilen semfonisiyle.

Çorak toprağında ulu bostan,
İncir ağaçların gölgeleriyle.
Kederler yok olur, durup soluklansan,
Bir yudum çay ve goz mürebbesiyle.

Hazar dalgaları hırçın olmaz!
Hoşgörünün mağrur kalesindesin.
Sen de içten gülümseyebilsen,
Bu ülkede daima evindesin.

Bu toprağı gören unutamaz.
Bir soluğu tattıysan bu diyarla,
Seni tatlı anısı bırakmaz
Hep çağırır durmadan ve ısrarla...

Hasretimi ölçemez bin asır!
Ben hazride, sabasında saklıyım.
Irak olsam da anısı kalır,
Ben Kafkaslı, bir Abşeron kızıyım.

Nisan 2007.