Yanımdan sessiz sakin, selamsız hâlde geçti,
Baktım tekrar dönüyor, şahsım sinirlenmişti…
Selam ver amca, dedim şahsıma selam verdi,
Aleyküm selam, dedim şahsım buna sevindi…
Burası bir mahalle, bilinen bir kişiyiz,
Baktım bir kişi daha yine sinirlenmişiz…
Kardeşim hani selam, aynı mahalledeyiz?
Selam verseydiniz ya hiç mi lâyık değiliz…
Dedi, fark etmemişim, “Es-selamün aleyküm! ”
Aleyküm selam deriz, ardından üzülürüm…
Bir baktım bir başkası, tam verecek oluyor,
Yüzüme baktığında, yüzünü çeviriyor…
Yüzümüz kötü değil, ahlâkımız da temiz,
Şahsiyet, şeref vardır, üstelik edepliyiz…
Zorla verdiğimizde üç beş kişi almadı,
Amca amca deyince, utanaraktan aldı…
Vaziyeti anladım, bu iş böyle olmuyor,
Rahatsız oluyorlar, şahsımız hissediyor…
Gönüllüler verirse, almamız gerekecek,
Zorlamayla olursa, şahsım da vermeyecek…
(2014)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 3.10.2014 03:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/03/baktim-kimse-selamlasmiyordu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!