Baktım Baktım Ağladım Şiiri - Mehmet Zafer

Vefasız bir yârin aşkına yandım,
Sevdim,sevileceğimi sandım
Hem sevildim de sanki, ama yanıldım
Hiç ummadığım bir demde çekip gitti
Yıllardır geleceğini sandım,bekledim,aldandım
Aklını yitirmiş bir meczup gibi ,sokaklarda dolandım durdum
Ne kendi geldi, ne haberini alabildim,
Nerede el ele dolaşan bir çit görsem,
Boynumu büküp, baktım baktım ağladım..

Sevda güzel , aşk güzel, ama ayrılık çok yaman
Yüreğime derin bir sızı indiren,
Bir karayazıdır alnıma yazılan..
Çarelerin çaresiz kaldığı ,
Dermanların yetmediği bir yerdeyim.
Ne dilimin ahına tahammülüm var, ne bedduaya rızam
Diz çöküp, arş-ı aleme yalvarışlar dizerim çoğu zaman
Değmesin matem yüzüne,dert bilmesin ömründe
Ama bir kez görünsün de, gönlüm neşe bulsun son demde
Avazım karşı yamaçlara vurup geldi,
Feryadıma yaslandım yaslandım ağladım…

Yaşadıkça neler geliyor insanın başına
Dağa taşa ağıtlar yakıp ,
Kurda kuşa yâri sormak ta varmış serde.
Belki geçmiştir diye bütün yollara yüz sürmek ,
Ayak izlerini aramak ta varmış kaderde..
Avuçladım toprakları, başıma saçtım,
Ak düşmüş saçlarıma,kirli sakallarıma baktım baktım ağladım…

Bu hasret canımı çok yakıyor.
Ben onu çok özlüyorum ;
O, bunu biliyor ,umursamıyor
Ve benim yapabilecek hiçbir şeyim yok..
Bir gün daha devrilip gidiyor ,
Yine akşam çöküyor üstüme
Kapanmasın diye gözlerim kirpiklerimi kestim,
Umut yine kaldı yarına.
Hayallerimi gömdüğüm mezar taşına sarıldım,
Kokusunu, toprağa düşen yağmur damlalarından alıp
Yıldızların saçlarına astım,
Ayın gözlerini, bağrıma yaslayıp yaslayıp ağladım..