Baktım aynadaki kendime Şiiri - Doğan Mi ...

Baktım aynadaki kendime
Meğer ne çok şeyler almış benden yıllar
Çokta gülmezdim amma
Şimdi süzülüp durur yaşlar...

Nede çabuk geçti zaman
Sanki dün gibi aklımda çocukluğum
Gerçi ben hiç çocuk,da olmadım
Koşup oynayamadım yaşıtlarım gibi...

Renkli misketlerimde olmadı
Koşamadım,da bir topun peşinden
Kan ter içinde kalıp
Haykıramadım sevinçten...

Yüklediler
Bedenimden büyük acıları
Minicik yüreğime
Sormadılar varmı gücün taşımaya
Mahküm ettiler böyle yaşamaya...

Çok erken büyüdüm
Çok erken adam oldum
Çokta erken soldum
Elimde değil,di amma
Ben beni çok yordum...

Ölmek ne demek bilmezdim
Baban öldü dediler
Elime bir kürek verdiler
Toprak at dediler
Atamadım yapadım
İnsan gömermi sevdiğini
İnsan nasıl gömer
Canda can bildiğini...

Bekledim durdum yıllar boyu
Belki döner diye
Yine sarılıp aslan oğlum der diye
Çok geç olsada anladım
Ölenler dönmezmiş geri
Ve hiç dolmazmış yeri...

Ondört yaşındaydım
Daha hayatın başındaydım
Yaşım küçüktü belki amma
Sanki yetmiş yaşındaydım...

Yüreğimde yaralar
Ellerimde nasırlar
İsterse geçsin asırlar
Sanki dün gibi içimdeki acı...

Artık bende büyüdüm
Koca adam oldum
Benimde oldu oğlum
Adını babamın adı koydum
Daha doyamadan kokusuna
Onuda ellerimle toprağa koydum...

İçime akıttım hep gözyaşlarımı
Kimseler bilmedi acılarımı
Güçlü sandılar beni
Oysa ben içten tükettim kendimi...

Şimdilerde çocuk olurum bazen
Nedensiz şımarırım durduk yere
Dikilirler karşıma yaşının adamı ol derler
Bilmezler ben hiç yaşımın adamı olamadımki...

Evet hayat bana zordu
Kabul ediyorum yordu
Ama hiç isyanım olmadı
Veren ALLAH,tı alanda o oldu...

Hani bir çocuk vardıya
Yaşı ondört ama yüreği yetmiş yaşında
Şimdi o çocuk büyüdü amma
Yüreği şimdi ondört yaşında...

O yüzden gülmek isterim çocukça
Koşarım renkli misketlerin peşinden
Kan ter içinde kalırım bazen
İsterseniz yargılayın beni
İsterseniz ayıplayın
Ama ben ben olmanın bedelini
Yıllar yıllar önce
Minicik ellerimle
Kocaman yüreğimle ödedim...

Artık herkes kendine yakışanı yapar
Ben sadece susarım
Eyvallah....

_Doğan Miroğlu__