Baktım, Ağladım Şiiri - Neyzen Tevfik

Yâd-ı hayal-i yar ile
Gülzara baktım, ağladım.
Andım şemim-i kâkülün,
Ezhâra baktım, ağladım.

Kalbim esir-i aşk-ı yâr,
Gönlüm heva-yı bî-karar,
Eş kim misal-i cûybar,
Âsâra baktım, ağladım.

Hicran ile dil oldu hun,
Bahtım yaman, talih zebun,
İkbali gördüm ser-nigun
İdbâra baktım, ağladım.

Müstakbelim olmuş heba,
Hâlim bela-ender bela,
Mazideki bî-intiha,
A’sâra baktım, ağladım.

Bir bî-kesim, bî-hânımân,
Şimdi bana dağlar mekân,
Feryadıma makes olan
Kühsâra baktım, ağladım.

Kalb-i hazinim ye’s-pûş,
Hemrazım oldu hep vuhûş,
Karşımda pür cûş u hurûş
Enhâra baktım, ağladım.

Firkatle ney feryad-zen,
Tanbur ise sevda-fügen,
Mızrab-ı gamdan inleyen
Evtara baktım, ağladım.

Sen nerdesin ey nazlı yâr,
Sinemde aşkın payidar,
Kalbimde senden yadigâr
Esrara baktım, ağladım.

İstanbul, Çukurçeşme, 1317