Baktıkça Dağlara Şiiri - Kemal Berk

Baktıkça dağlara yüreğim sızlar
Bir ağaca, bir çınara kalmışız hasret
Tarlalar sararmış, çiçekler solmuş
Boynunu büken kuşları gördüm
Aylardır bekleyen var, tarlanın orta yerde
Alnı kırış kırış, elleri nasırlaşmış
Bir damla suyu görse,
Duayı ederken yerlerde olacak hasır
Söyleyin simdi, degil mi hepisi bir umut
Hele bir görsen gözleri çiziyor bulut
Kendi gezmese de aklı hep göklerde
Düşecek ilk damlayla bulacak hayat
*
Ahh ah, dört yanım derya deniz ama
Garip garip bakarken kalmışız susuz
Yok mu kardeşim, yok mu suyumuz
Durmadan kazmışız kendi kuyumuz
Olmaz olsun kötü diller, olmuş huyumuz
Böyle miydi geçmişteki soyumuz
Şimdilerde yatıp kalkar olmuşuz
İlimsiz, irfansız, edepsiz hatasız
Kimseyi tanımaz olduk, kaldık atasız
Koskoca çınara uzanan cahilce sözümüz sazımız
Ecdadı tanımazsak olacak gör bak sonumuz
*
Bir hal oldu insanlara
Her bir yanım kokuşmuş
Ben diyenin yüreğe kurtlar girmiş doluşmuş
Önce bedeni yemiş, sonra kendini
Konan bile göçmüş gider buradan
Uçan kuşlar korkusundan öter solumda
Bağımız bahçemiz her yer virane
Evlerimiz olmuş içten içe harabe
Hanemizde otursak ta yan yana
Suratları asanlar dönüp bakmaz sırt sırta
Gözlerim bulutlu olsad a,
Yağan kar yağmur özüme akmakta
Söyleyin şimdi, nedir bu yalancı kahkaha
Sözüm ona olayları alırız hep alttan alta
Sevdiğimiz dostların altını oyarız, hep alttan alta
Gelelim hele bir göz göze,
Hemen orda doyarız her bir yalan laflarla
Evirip çeviririz
Her gün ayrı dertlerle
Sevenleri atarız bataklığa
Yalancıktan el ele Kül özünü gül bahceye atmaya
Kemal'eren /Kemal Berk