Baktığın Yönde Şiiri - Serhat Güngör

küçücük ellerim vardı benim, üstü başı – başı sonu kirlenmiş çocukluğum,

sevmeye mücadelem, sevgisizliğe sessizliğim, yalanlara ihanetim, yaradılıştan sonra ki yaşama isyanlarım vardı benim.

bir bir sustuğum anlamsız gecelerim, sana susamış güzelliğim, senli güzelliklerim

evet
senli güzelliklerim vardı benim.

kocaman bir yüreğim vardı benim,
şimdi küçücük avuçlarına sığdırabileceğim kadar küçülmüş yüreğim,

ellerine deymeye utandığım fikirlerim vardır benim...

kimseye anlatamadığım bir sensizliğim vardı benim,
gamsız gözüken gamlı zikirlerim vardı hiçbir zaman eyleme dönüştüremediğim.
sana yazdıklarımı okurken kendi sesimi duyamadığım küfürlerim vardı benim. yaşayamadıklarım, yaşayamadıkların, yaşatamadıklarımız vardı bizim birbirimize
ben sen olabiliyor muyum olabilecek miyim diye düşünürken hep gidişlerinin esareti korkularını yaşatıyordum özümde.

ben hiç erimedim, hiç korkmadım, gözümün gördüğü tüm gerçek sevdalara yüz çevirdim.

daha insancıl bir yaşam istedim bu sefer.
ona göre yaşayan ona göre acıkan ona göre özleyen ona göre ölen bir beden istedim

onlu acıktım onlu susadım ona susandım…

umursuzluklarım oldu benim, tanrıyı kendime küstürdüm oyunlarımdan zevk almaya çalışırken.

bilmediğim bir dildin, öğrenmeye çalıştığım bir bebek gibi düşündüğüm her şeyini tümlüğünü çözmeye çalıştığım bir dil.

her öğrenişim daha fazla heyecanlandırıyordu beni,

öğrendikçe bu dilin güzelliklerini, içinde ki küfürleri de duymaya başladım.

hiçbir şeyin düşlendiği kadar güzel olmadığını gördüm. gördüklerim sustu. herkes sustu her şey sustu. dil bitti.

gülüyorum kendi kendime yine hani lan getirmeyecektin kelimeleri yine yan yana diye. hani lan susacaktın, hani saçmalamayacaktın.
baktığın yönleri biliyorum

sen bana bakma ben senin baktığın yönde dururum…