Çıkarken karşıma ansızın
Bedenin değil gözlerin karşıladı beni.
Evet! Şimdi ise girdim içeri...
İçinden geçenleri bilir oldum.
Bilir misin?
Zannetmiyorum
Sen kesin, ben ise 'zanla' konuşuyorum.
Olgu yaratmak ne haddime!
Fikirlerin yürürüm üstüne üstüne!
Mesela seni kestirip atmak
kesinse bu dünyada,
Ölümdür çaresi.
Gönlüm el olmuş,
Senin içinde kaybolmuş,
Yok olmak derlerdi,
Yabancılaşmak kendine,
Gözlerin bunları öğretti.
Donuk ve uzun
Kaybolmak ve de derinlere dalmak...
O 'bal' gibi gözlerin öğretti.
Gönlüm sana emanettir.
Çıkıyorum, doluyor.
Doluyor isyanlar , titriyor!
Kayıt Tarihi : 14.11.2017 00:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!