Baktı pencereden çocuk

baktı pencereden çocuk

aralıksız yağdı iki gün kar
diz boyu, bembeyaz hem de
gök namlu, yer hedefti
düştükçe filizlenecek der anam.
hasat zamanı
şimdiden mutlu tarla kuşlarıyla
şimdiden mutlu ırgatlar
…….

ocakta
olanca hızıyla yağıyordu kar
odunu az kömürü olmayanlara inat
bakalım ne kadar üşütecek
tütmeyen bacaların insanlarını , yoklukla varlık,
isterken bereketi dualarıyla Allahtan,
karamsarlığıyla umutsuz insanlar

kar dindi ve gözlerden düştü bir damla yaş
öldü ihtiyarlardan biri …
ah ne acı

aralıkta, ocaklarına bahtlarına küstü
kar dinerken konuşmak için baba
yutkundu
titrek bir sesle
başladı dinlemesini isteyene
sözleri birbir döktü

sırtımızda
kirli yorgan,
yakada bit
askerliği Çanakkale de yaptı babam
ikinci ölümü bu ağa kapılarında
ırgatlık.
sabanla ufaladı öğüttü genç yaşamını
toprak misali
gözlerinden düşen damla ben
tuzu da sensin evlat dedi

düşündü
aralıkta aralıksız yağan karla
kardan adam olmak istedi ömrü boyunca …
havucu dişledi kömürü yaktı istemeyerek …
daha sonrada hiç sormadı.

bazı bazı
tarihin içinden geçer buldu kendini
bakarken pencereden çocuk…