Baksana Şiiri - Sevdal Polat

Baksana..

Zulmün baykuşları döner başımda
Saray savunmamı ister baksana
Medya yalan dolan hile peşinde,
Haksızlık zaptımı tutar baksana..

Yoksul sofrasında çocuklar gülmez,
Açlığın halini tok olan bilmez
Arkanı kimseye dönmeye gelmez,
Oy verdiğin seni satar baksana

İnsanlık iyiden canından bıktı,
Kimi açım diye kendini yaktı,
Ampulün içinden canavar çıktı,
Hak deyip gideni yutar baksana

Dünya tilki, çakal, sırtlanla dolmuş,
İnsanlar yalaka yardakçı olmuş,
Hakka yürüyen yol ne kadar zormuş
Doğru söz eğriye batar baksana..

Söz kâr etmez kara cahil kabaya,
Bilmem ki değermi onca çabaya,
Evlat düşman olur ana Babaya,
İblis can'ı can'a çatar baksana..

Kurunun yanında yaşta yanıyor,
İmam'da şeytanı dostca anıyor,
Satılmış kendini bir şey sanıyor,
Helali harama katar baksana...

Herkes yanar döner kör ışık olmuş
Enel hak yolunda aşklarda solmuş
Bitmiş sevgi saygı insanlık ölmüş,
Başımda baykuşlar öter baksana

Dindarlar gariban sırtından doyar,
Cemaati satar şeytana uyar,
Çıkar için insan canına kıyar,
İblisin altına yatar baksana..

Vicdan yoktur cahil kuru kafada,
Kimseyi düşünmez zevki sefada,
Hani insan olsan son bir defada
Her gelen gün, dünden beter baksana.

Bu gidişle belli sonumuz yakın,
Sus pus olmuş insan şu hale bakın,
İnsan oğlu insan tavrını takın
Yarınlara umut' biter baksana....

Cahil hakikâtın aslına ermez,
Dostça uzanacak ele el vermez
Vurguniyim kimse yangını görmez.
Başında dumanı tüter baksana...

Abdullah Oral / Ozan Vurguni.