kelimeler değil
sen tercümanımsın.
otur biraz konuşalım
artık ne sevgi ne de keder istiyorum
bana sadece, bu yalnızlık yeter
otur biraz konuşalım
ıssız oda ne mahpus
ne de bana mahsus
sensiz ıssız bir yer
elbet bu yalnızlıkta bir gün biter
canım odam, bir pencerem...
gökten düşen yaşımsın
toprak yastığa yasladığım başımsın
apansız seyre daldığım
ey güzel
gel biraz konuşalım.
gel biraz, çünkü
evvel zaman dışından
annemin dünkü okuduğu masallar
artık uyutmaz oldu beni
neden bilmem, belki de yaşımdan
bütün bunlar en başından
bir hevesti belki ama
yeter artık, gel biraz konuşalım
bu denlisi beni
kalabalık sokaklarda dolaştırır
sen bende
kaybolmak üzeresin
gel yanıma
otur biraz
konuşalım.
Onur Yavuz
Kayıt Tarihi : 19.5.2021 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Arkadaşlık her şeyi kapsayan en saf şeydir. Onun doğasını biz bozarız. Bu şiir bir yakınma, yakarış veya siteme dair bir söylem değil, aksine özleme, hatırlamaya dair bir sesleniştir. Dilenebilecek, istenebilecek en naçizane şeylere hitaben bu sözler söylenmiştir. Önceden öylesine verilen hediyelere, kaybedilmiş üzerinde kalp olan altın sarısı ince bi yüzüğe, verilmiş ama yerine getirilmeden ertelenmiş sözlere yöneliktir. Belki bu şiir hiç görülmeyecek, duyulmayacak, söylenmeyecek. Ama ben burada değerli olan her şey için söyledim bütün bunları.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!