Bakmayın Şiiri - Tanju Çubukçu

bakmayın
benim bir duvar sessizliğinde durduğuma.
canım acımıyormuş gibi yaptığıma...
çok yıllar oldu,
önce ciğerimi söktüler;
seni içime çekemeyeyim diye...
gözlerimi çıkarttılar yerinden;
gidenleri görmesin diye...
sımsıkı tutup sarılmayayım diye
ellerimi kollarımı kırdılar,
göz pınarlarımı kuruttular;
yokluğunda akmasın diye...
sonra da o yar!
işte yokmu o yar?
yüreğimi yerinden söküp,
bin parçaya bölen yar.
o yüzden ben
ne gelene çok erken
sevinip güldüm,
ne de gidene gözyaşı döktüm.
bakmayın benim böyle
yüzümün asık olduğuna...
ben her şeyin bedelini
peşin peşin ödedim...
bu yüzden kimseye yoktur
ne borcum, ne de minnetim...