Kapattılar Tüm Kapıları
Sürgülediler Arkasından
Bir Kale Burası
Acıdan Gözyaşından Uzak
Bir Kale…
Ne Uçan Kuşun Göz Yaşı
Ne Bir Yaprağın Hüznü
Nede Bir İnsanın Çaresizliği
Giremez Buraya
Bir Kale Burası…
Taştan, Demirden Değil
Etten Kemikten Bir Kale
İçinde Aşk Acısından Kaçan
Gözyaşından, Kederden, Ayrılık Acısından
Sevilmeme Duygusundan Kaçan Sayısız İnsan Var…
Yemekleri Nefis Kederler
Suları Zemzem Gibi Bardak Bardak Gözyaşları
Bunları Yiyip İçerler Sadece Burada
Dışarıda Gözyaşları Ve Keder Onları Yerken
Onlar İçerde Gözyaşı Ve Kederle Besleniyorlar Ki
İlerde Bu Kaleden Çıktıklarında
Kedere Acıya Ve Gözyaşına Alışsınlar Diye
Bir Kale Burası
Pişman Erkekler Pişman Kızlar Bekler
Kapısında
Ağlarlar Günlerce, Dil Dökerler
Çünkü Pişmandırlar
Ama Kapı Açılamaz
Sen İstesen De Açmazlar…
Senin Sevdiğin İnsanın Kale Kapısında Ağlamasına Dayan…
Dayanamıyorsan Eğer
Çılgın Kasap Misali Etten Surları Kes Gitsin...
Yeter Ki Kavuşayım Dersin…
Ama Onsuzluk Öldürmez Seni
Bir Daha Gitmesi Öldürür
Burası Bir Kale Burada Gönül Terbiye Edilir…
İstesen De İstemesen De Bu Kaleye Gelirsin…
Kayıt Tarihi : 6.1.2012 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!