Bakmayan Sevgili! 53 Şiiri - Kadir Uyguner

Hep İçimden Geldi Aşkı Anlatmak
Bu Güzel Duyguyu Anlatabilmek
Gözlerinde Bir Yıldız Parlaklığı
Dudaklarında Buruk Birkaç Kelime
Hep İçimden Geldi Anlatabilmek
Bazen Ben Susardım Seni Dinlerdim
Bir Kez Daha Ben Anlardım Aşkı Seni Sevmeyi
Ama İçimden Gelen Sana Seni Sevmeyi Anlatmaktı
Yüreğimin Söylemek İstediği Çok Şey Vardı Sana
Sadece Seni Seviyorum Diyordu
Bence Hepsine Bedeldi Bu Kelime
Büyük Aşkımı Bir Kâğıda Değil De
Bir Kente Yazmıştım Ben
Sevmek Böylesine Güzel Olsa Gerek
Yaşamayan Sevmeyen Bilemez Yaşamak Gerek Aşkı
Bilmeden Aşk Yok Sevmek Yalan Demek
Galiba Onlara Kolay Geliyor
Bir Küçük Papatyadan Ne İster Ki İnsan
Seviyor Sevmiyor Diye Bakar
Zarar Verir Güzelim Papatyaya
Avucunu Küçük Çakıl Taşlarıyla Doldur
Ve Seviyor Sevmiyor De
Seviyor Çıksa Sevmiyor Çıksa
Boşuna,
Ya Seni Üzecek Ya Da Seni Mutlu Edecek
Bir Küçük Mutluluk İçin Papatyaya Kıyma!
Yalnız Her Seferinde Vazgeçmek Yerine
Hep Sevmeye Yeniden Başladım
Bir Papatyada Aramadım Aşkı
Ben Sevdim Bir Gün Sende Seversin Dedim
Öyle Öfkelenmedim Hemen Her Şeyde
Belki Hırçındı Yüreğim Belki İsyankârdı
Ama Hiçbir Zaman İsyan Çıkarıp
Hırçınlaşmadı Yüreğim
Sevgime Saygım Bir Çığ Gibi Büyüyordu Her Seferinde
Bir Güneş Gibi Yükseliyor En Tepeye Sevgim
Gece Oldu Mu Ay Olur Dolunay Olur Hilal Olurdu Yıldız Olurdu Sevgim
Bir Soğuk Rüzgârdı Sevgim Yükselerek Kademe Kademe İlerleyerek
Fırtına Oldu Sonra Kasırga Oldu Sevgim
Demircilerde Örs Yiyen Demir Gibi Yontulmuştu Aşk
Çekiç Sesleri Yüreğin Seni Seviyorum Demesi Gibi Geliyordu İnsana
Ses Artıkça Daha Da İçeriden Yüreğin En İçinden Geliyor Sanki Ses…