Bakmakla Anlaşılmıyor Şiiri - Döndü Dülger

Hey gidi günler hey.
Su gibi akıp giden gençliğim.
Bir rüya, bir film şeriti gibi nasıl da sıralanıyor.
Bunca şeyi geçirmiş olmakta akıllara zarar.
Nasıl metanetli olabildim,
Nasıl dayanıp, hâlâ ayaktayım,
Şuurum kapanıyor.
Şuan geriye baktığımda ruhum acı çekerken,
Bunca savaştan sağ salim çıkmak,
Bu kadar da olmaz denilen çilelerle, ömrü doldurmak,
Yok yok akıl almıyor, kalbim sızım sızım sızlıyor.
Sağ salim derken, bu madalyonun görünen yüzü,
İç dünyama sakın ilişmeyin,
Orda fokur fokur gözyaşıyla dertler kaynıyor.
Surete bakmakla, özde ne yangınlar var,
Ne hayaller batık bir geminin enkazında saklı,
Çığ altında kaç Can çekişler yaşandı,
Gönül kaç matemle sınandı,
Bir sözle, bir bakışla kaç kor harlandı,
Semaya arzedilmek üzere kaç dua yollandı,
Gönül yurdunda feryadın bile utandığı anlar var.
Velhasıl, bakmakla anlaşılmıyor.
Bir insanı tanımak, derinliğini anlamak,
Söze değil, öze inmekle başlıyor....