Bakmak yetiyor… Şiiri - Sabri Ceyhan

Bakmak yetiyor mevsimlere,
Baharına, yazına, hazana, kışa.
Dört mevsimi yaşıyor,
Yağmurlar yağıyor gözlerden,
Üşüyor yürek yaz günü,
Sararıyor son baharda,
Bazen umut oluyor bembeyaz kar,
Bazen donduruyor hayalleri….

Bakmak yetiyor pervane dünyaya,
Kimi zaman;
Kendini dinliyor okyanuslar,
Bazen öfkelenip vuruyor dalgalarını,
Kendi kalbine…
Depreşiyor bazen toprak,
Geri alıyor verdiklerini,
Atıyor üzerinden yükünü…
Taze umutlar yeşertirken,
Yeniden doğuyor hayat…

Bakmak yetiyor aleme,
Aya, güneşe, yıldızlara,
Gündüze, geceye…
Yağan yağmura,
Düşen damlalara...
Sararmış yapraklara,
Esen rüzgara,
Üşütse de masum yağan kara.
Bakmak yetiyor.
Okumak istiyorsan yüreğimi
Bakmak yetiyor aleme…

Yaşam çabuk tüketiyor mutlulukları,
Biriktiriyor hüzünleri mahzeninde,
Koyuldukça koyuluyor yıllandıkça…
Bakmak yetiyor göklere,
Uçsuz buçaksız…
Bakmak yetiyor ufka,
Yalçın kayalıklara,
Ulaşılmaz dağlara,
Derin uçurumlara…
Yıldızlar gibi ulaşılmaz,
İnilmeyecek kadar derin değil yürek…/Sabri CEYHAN