Bakma Unuttum Aslında

Deniz Ne Kadarda Hırçındı Dün Gecenin Sabahında
Ne Kafiye Ne De Renk Vardı Kucağındaki Dalgalarda
Neyse Öylece Tutunduğum Banka Oturdum Zor Bela
Ceplerimde Solan Hayallerim, Ellerimde Hala Sıcak Tenin...
Gözlerimi Cilveleşen Güneşe Takmaya Başladım Korkuyla
Sanki Sadece Masallarda Gülen Bir Tiptim
Kırılan Düşlerim, Panjuru Kapalı Odam, Küllenmeyen Hayalin!
Belki De Bu Hiç Beraber Oturmadığımız Bankta
Öylece Olduğu Gibi Duruyordun Yanı Basımda...
Uzayıp Giden Sahil Yolu Boyunca
İçimdeki Hüzünle, Dalgalarla Yarışmaya Başladım Bir Anda
Sonra Sonra Duruldum, Adım Çiçekçi Eminedir Dedi Kadının Biri İskelenin Yanında
Sanki Kucağındakilerin En Nadidesini Uzattı Bana
En Sevdiğin, Sevinç Açan Gülleri Daha Sonra...
Öylece Bıraktım O Hiç Olmadığın Boş Banka
Fark Ettim Zor Olmadı Sabahın Zoruyla
Ümitsizdim, Umutsuzdum
Sene 2000 Olmuştu
Günlerdense 13 Kasım Cuma

13 Kasım 2000