yeniden doğma meraklısı olan bir varlık olarak
yeniden ölmeye başlamak,
ölümün son iyiliği bir daha ölümün olmamasıdır demişti.
bu defa öyle değil, yeniden.
doğmadan ölmek
yenilenmeden mütemadiyen eskimek
ruhum alışık karlı gecelere
kaygan zeminlere
uzanamayan ellere.
her zamanki gibiyim
ortaçgilin mavi kuşu gibi,
biraz sarhoş, fazlasıyla kırgın..
iyi değilim, gülemem de şimdi
koşamam sana..
bu haldeyken veremem kalbimi;
biraz dağınık, biraz değil aslında
günlerin birikmişliği var, kırılan bir şeylerin...
kötü kokuyordur üstelik
uyuması lazım biraz,
öncesinde rahatlatıcı bir duş..
belki başka bir mevsimde dokunursun elime
hem belki güçlü olurum o zaman
uçabiliriz en yüksek tepelere
kahkahalar atabiliriz
öylesine kuruyorum.
bakma söylediklerime
gök kuşağını griye boyayalı çok oldu
maviyi solduralı çok...
yazık, tükenene.
Kayıt Tarihi : 4.1.2014 20:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Korkmaz 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/04/bakma-soylediklerime.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!