Bakma Sen Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Bakma sen gülen yüzüme
Dışıma gülüşü
İçime ölüşü attım ben
Bakma sensiz kalabildiğime
Gördüğüm her nesneye
Sen kattım ben
Gün oldu saatlerce ağladım
Sır oldun gözlerimde
herkesten sakladım
Olur da ağzımdan kaçarsın diye
Olur da kötü söz ederler diye
İsmini dilime yasakladım
Kimi zaman darıldım sana
Söylendim kızdım
Özledim özledim her halini
Oturup kendimi ayıpladım
Doldun içime taştın sen oldum
Ben sensiz sen diye kendime sarıldım
Bakma sen sensiz yaşadığıma
Aldığım her nefeste sen varsın
Bakma sen mağrur tavrıma
Görenler seni unuttum sansın
Bilmesinler içimdeki yangını
Bırak ateşin gizlice yaksın
Sensiz geçen her gece acıdı yüreğim
Göğsüme merhem diye sen sardım
Başımı yastığa her koyduğumda
Seni düşünüp yanımda var saydım
Uyumadım sabahlara dek
Yüzünü sayıkladım
Gözümden uyku diye sen aktım ben
Bakma sen ayakta durduğuma
Elimde değnek diye sen tuttum ben
Bakma sen yalnız kaldığıma
Nereye baksam sen buldum ben
Bakma sen ağladığıma
Ağladıkça SENİ SEVİYORUM ben
Geçti günlerim sen sen diye diye
Bir gün hayata sarıldım
Bir gün ölüme
Belki beni unutursun diye
Belki bir başkasını bulursun diye
Bir cebimde mermi
Bir cebimde kefen
İşte böyle yaşadım sensiz ben.
YILDIRIM KIRLILAR 29.11.2021