Bakma öyle be çocuk!
bakma öyle be çocuk...
sen bakınca,
kendimi kaybediyorum,
kendimden geçiyorum...
sen bakınca,
kaybolan anılarımı,
yorgunluğumu,
nasır tutmuş ellerinde görüyorum...
sen bakınca,
ayaklarında,
yağmurlu havada,
çakıl taşlarının verdiği acıyı hissediyorum...
sende buluyorum kendimi,
sende hatırlıyorum eskileri...
çocukluğumu anne şevkatini,
sende hatırlıyorum...
sana bakınca,
sevdanın özlemin vatanını,
yüzünde buluyorum...
sana bakınca,
bir çocuğun,
mutluluk sınırını buluyorum gözlerinde...
çocuk sen nesin böyle!
beni hayallerinde kaybeden..
kendini bana ayna tutturan...
hey! çocuk sana diyorum..
sende biliyorsun çocuk gözleri.
o gözlerin anlattıklarını...
gözlerinde sevginin bir çocukta,
ne kadar güzel durduğunu..
sende biliyorsun her düşüncenin,
bir umuda çıktığını...
sende biliyorsun be çocuk!
sevginin dilinin olmadığını....
Kayıt Tarihi : 12.11.2017 12:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiirimin hikayesi çok derin ve farklı yol da gördüğüm bir çocuğun resmini çektim ve ona sonra 2 hafta boyunca baktığımda. Köy hayatım eskiye duyduğum özlem ve yıllarca yurtlarda kalmamdan dolayı memleket hasretim ve daha nice anılar.. Belki yaşadıklarım bu şiire sığmayacak kadar çok ama belki bir gün bir romana konu olacak nitelikte... bu şiiri yazdığımda beni ülkemin her karış toprağına gezdirdiğini gördüm. beni yaşadıkarımla imtihan etti diyebilirim.. iyi okumalar teşekür ederim.. bu şiirin resmini görmek isterseniz instagram hesabım https://www.instagram.com/p/BbYA3NfFMv7dIjgJkSoSTV4LPKQ1bnPQrMRsh40/?taken-by=celal.atas bu linkle ulaşabilirsiniz. inanın sizde çok farklı bulacaksınız..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!