Bakma Kimseye, Öyle! Şiiri - Çizgili Mavi

Sen benim nefes alınabilir alanımsın Zeynep.
Asma yüzünü, “ulan tuttu yakamı bırakmıyor” ye’sine kapılma. Nefret bile etmiyor oluşundaki bileyle seviyorum seni. Düşman bile olmayışındaki kusurlarımla, eksiKlerim-noksanlarım-hatlarım-pişmanlıklarımla, bir büyük harfin büyük büyük bağırdığı nefretindeki bileyle seviyorum seni. Üstelik bu hiç değişmeyecek. Ben ölsem, sen ölsen, tüm herkes ve her şey tuz buz olsa bile dünya döndükçE, var oldukça kimse ama kimse; “ulan şu dünyada benden daha fazla sevilen, benden daha fazla aşık olunan, benden daha büyük özlenen kİmse yoktur” diyenler bile… Kimse sevilmeyecek senin kadar, kimse sevmeyecek kimseyi; ben gibi…

Hiçbir şey istemiyorum senden; sen bilsen yeter… Kimseye; büyük harfle yazdığın özel isimler dahil kimseye lütfen bakma, bana baktığın gibi. Hani diyor ya “Kapat gözlerini, kimse görmesin… Yalnız benim için bak yeşil yeşil” diye… Ben bileyim yeter!
Sen benim nefes alabilecek alanımsın Zeynep. Kelimelerimin gözyaşlarına dönüştüğü, ardından şiirler yaktığım, sevdaa türküleri söylediğim özlemim, yüzüne bakmaya kıyamadığım anlarımsın. Anlamımsın benim. Beceremedim seni sevmeyi, yüzüme gözüme bulaştırdım eyvallah. Ama büyük sevdim! Sevgi bu değil desen de aşk bu değil desem de büyük sevdim! Hiç kimseyi sevmediğim, hiç kimsenin hiç kimseyi sevmediği-sevemeyeceği-sevmeyi tahayyül bile edemeyeceği kadar büyük sevdim. Bile sevdim, bile bile sevdim Zeynep. Vakit tamam, gün akşam oldu. Zaten olacaktı! Yanında geçirdiğim anların geçmemesi, bitip tükenmemesi için avazım çıktığınca gözyaşı döktüğüm bu lanet vakit yine akşam oldu. Sen benim güzel gözlü; sen benim yeşil gözlü, sen benim Cennet gözlü sevdaamsın Zeynep. Adın hep büyük harfle; saygı hürmet minnet ve aşkla… Sevdaayla! Hoşçakal Zeynep.
24.04.’24 (kesme işareti yılın başına atılır)