Sen..
bakma bana
epeydir aklım irfandan uzaklarda
ben acılardan tutundukça
zafiyetler hükmediyor her lahzada
kaybolan benlik şimdi zifiri karanlıkta..
Ağaçlar..
ne kadar uyuşmuş.
demek ki umutları kurumuş,
acaba niçin hilkatini bu kadar unutmuş,
onun için muştu zihninden ne çabuk uzaklaşmış..
Kayıt Tarihi : 26.3.2017 14:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!