Ey Gönül!
İnsanın kıblesi menfaât imiş,
Bedenin kuludur diline bakma;
Sözü yalanlayan icraât imiş,
Timsah da ağlıyor seline bakma..
Kendini görmeden kusur arıyor,
Aynayken baktığı kimi tarıyor?
Yalan yanlış nice hükme varıyor,
Zehir karıştırmış balına bakma..
Nefistir düşmânın başka arama,
Helâl durur iken gider harama,
Kınanmakta bile izzet var ama,
Giyindiğin yırtık çuluna bakma..
Mecâzi mahbûbla nihâyet duldum,
Leylâ'da Mevlâ'yı şükür ki buldum,
Ogün bugün yalnız Allah'a kuldum,
Mecnûn'ca gezdiğin çölüne bakma..
Tarsusi örf âdet dininden bıktı,
Geleneksel inanç yolundan çıktı,
Gören kafasına diyor hep sıktı,
Yandıkça haz aldı külüne bakma...
Kayıt Tarihi : 8.4.2017 15:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!