Bizim diyardan bayram çoktan göçtü, eskilerde bir tarihte ayaz bir yazdı
Evlerimiz çatısız, odalarımız bacasız, sofralarımız da babasız hep yavan kaldı
Bir bayram önüydü, el öptüklerimiz, öptürdüklerimiz duayla ellerini önünde bağladı
İki rekât namazları sevmez oldum işte ondan sonra, Tanrı bile anladı hiç bana kızmadı
Baklavalarımız hâlâ yasta, ne ceviz alıyor ne fıstık alıyor içleri, ne şerbetini çekiyor canları
Şekerlerimizse öksüz, kıyafetleri sözde bayramlık amma bizim gibi onların da şekeri kaçtı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta