Bakkal Defteri Şiiri - Kadir Arınç

Nakaratını unuttuğum şarkılar gibi,

Kırılmıyorum artık…

Yaz gibi gelişlerine,

Duyarsız sevişlerine…

Niye farketmez ki ay yıldızı sabaha karşı,

Güneşten mi korkar?

İmkansızlaştığından bu yana

Sen,

Bir kibir sohbetinde dilim isyana sitemli,

İsyan da etmiyorum hani,

Delidir hasret diye…

Yıkılıyor kumdan kalpler kıyıda,

Komşu deniz kıskanıyor çığlığı…

Kabus görüyor yengeç kıskacında…

Firar eden boşluğa,

İdam eder gece ayrılığı,

Uyumadan gizemli dövdüm gözlerini gözlerime diye…

Maskesi düşen şişeleri,

Karanlığın yalnızlığına parçalar gibi

Kambura yattı kırıntılar…

Yok yere bırakıp gidenlerden

Vazgecip satanlardan özenip;

Hasırdan gölgeler bekleyen köpeciğin

Hasır arasından sızan güneşe tav oluşlarından…

Egenin fasıl parçasından:

Ayvalık’tan,

Hayattan da korkusuz bir ruh beni,

Sıkıp doldurdu diye…

Az kalsın ölecektim gibi bir an.

Kavuşturmayan hayallerim ızdırap…

Meleklerin randımanı vakti esinlendim yazmayı,

Acıyı sevgiyi günahlayıp sevap gibi,

Cevap gibi…

Mor olur irkilir uyumsuzluklar…

Dilimlenir kasırga yedi düvele,

Ayrı koymaz kafasından fırlayan umudu,

Yapraklarını ısırır palmiye,

Dağılma diye…

Yudumladığından uyuyup kalma diye,

Sevda sanıp denize

Dalma diye…