Bakıyorum sen varsın yine!

bakamadım yüzüne
zira gözlerindi mefluç eden yüreğimi

belki iki damla sızıverecekti tenime
belki de yarım kalacak
bir söz düşüverecekti dilime
belki, belki de öyle bırakıp gidiverecektin
beni bir başıma.
yalnızlık ne köhnedir ruhumun derinlik kokan kaldırımlarında

bir bilsen

işte o yüzden tutukluyum

o nedenle çaresizim

sensiz kimsesizim
ahh ah!
sen gitsen, ben gitsem, kaybolsa düşüncelerimize giren kabuslu bakışlar,

kaybolsaydı ya…
olmadı bir türlü
tutmadı bu türkü
gidemedim
tutamadım

bakamadım yüzüne…!

serap olmuş yüreğim getiriyor gözlerini gözlerime
paramparça olan umutlarımı körüklüyor bir bir
ve hala eskimeyen bakışların gelip alıyor beni çürümüş karanlıklardan
dudaklarım bir oh çekiyor benden habersiz
işte o anda sen geliyorsun gözlerin kapalı
umutsuzluklar kayboluyor dünyamdan
yıkılıyor bütün hasret düşlerim
bakıyorum titrek ve korkuyla sana
haydi git istersen artık, git! erişir bu saadet bana!
karanlıklar dağılmış,
ay parçalanmış…
bedenim yanıyor artık gecenin titreten aydınlığında.

bu kadar sevebilirdim seni bu kadar ey yar!