Bakışlarında Ölümü Kokladığım Kadın

bakışlarında ölümü kokladığım kadın...
kadın kadın olalı ihtişamına kapılıp yanından geçememiş
hüznü bahar , ayrılığı yaprak , yalnızlığı ırmak dağları parçalayan
gün geceyle buluştuğunda tan vakti
bir gülüş yükseliyor kaf dağının ardından
yankıları tüm dünyayı sarmış
tüm yapraklar sararmış
işte ben yarım bir aşkı tamamlıyordum
alnımdan ışık , gözümden sızı boşalıyordu
ben seni yazıyordum yarım kalan kendimi

bakışlarında ölümü kokladığım kadın
ellerin bir deniz kadar ferah , okadar sıcak , okadar içten...
dudakların kleopatra kadar gizemli , ıslak ve...
hayat bulmuşum , arayacak vakit kalmadan
ölümü koklamamda bundan
önceden yaşamıyormuşumki !!

birkaç gözyaşına kurban ettiğim istanbulda
birkaç gecenin hatrına ağlamayı kestiğim rüyalar
güneşle dostmuydum yaşamıyorken...

aşk neydi? hayatmı , rüyamı?
yoksa kaldırımların sesimi betonların çığlığımı?
aslında hiçbiri
aşk eşittir rüyalarımdaki kadın formülü vardı
rüyalarımdaki kadın sen olmadan önce...